گذاردل نمی گردد سرایت
که چشمانم همی گرید برایت
اگربینم به عالم روی ماهت
کنم جانم به شیدایی فدایت
دایی روستای گته ده
بخوان اشعار ناب مولوی را
تو ابیات قشنگ مثنوی را
برقصی در سما چونان دراویش
بیاموزی زبان معنوی را
دایی