گل گندم

الله           

به نام بی نام خالق یکتا

 سر آغاز هر نامه خواندن خداست

       که بینام او نامه خواندن خطاست

بانظردادن مرا دربهبود نوشتار یاری دهید                                                                                                                                                                                 پیشاپیش ازمهرتان  سپاسگزارم           


  • دایی کیان

                    بنازم ناز مژگان بلندت

                   دوچشمان سیاه و نازمندت

                      گل پیراهنت آبی  چودریا

                   بنازم ناز گیسوی کمندت

                                                                                              دایی

  • دایی کیان

سفرکردم به ایوان نگاهت

بچیدم بوسه  هاازروی ماهت

شدی رامم تو ای دلدار زیبا

جهان دیدم به چشمان سیاهت

دایی

  • دایی کیان

به خرمنگاه گیسویت زلیخا

خمار چشم جادویت زلیخا

وصال عاشقان هرگز ندیدم

خدارزقم کند کویت زلیخا

دایی

  • دایی کیان

              بیا    ای حضرت   دل     حضرت   عشق

             که من جان داده ام درحسرت عشق

               همی      خونین         دلم ،       در       کوی    دلبر

             چرا       یارم      بود      در      نفرت         عشق؟

                                                                                                                    دایی

  • دایی کیان

          ندیدی  این   دلم   را   غم   گرفته

            که   رخسارم نم از شبنم گرفته

           چکاوک      از  غمم      ماتم      گرفته

           به روی شاخه با من دم گرفته

                                                                                               دایی

  • دایی کیان

                      گذاردل نمی گردد سرایت

                     که    چشمانم     همی   گرید   برایت

                  اگربینم به عالم روی ماهت

                      کنم جانم   به شیدایی  فدایت

                             دایی                         روستای گته ده


  • دایی کیان

بخوان اشعار ناب مولوی را

تو  ابیات   قشنگ    مثنوی    را

برقصی در سما چونان دراویش

بیاموزی    زبان     معنوی    را

دایی

                       

  • دایی کیان

گلی دیدم به غایت عطرمیکرد .....نگاهم را نگاهش متر میکرد

به یک وادی قرارم  کس ندیده ..... دل زارو نزارم  سترمیکرد

                                                              منادی عاشقی فریاد میکرد                                        

                                                             دل هررهگذر را شاد میکرد

  چنان گلپر به جانم عطرپاشید  .....  توگوی  بر زبانم  عطرپاشید

دمی از گلبنش عطری  دلاویز..... گلاب پاشش  لبانم عطر پاشید

                                                             منادی عاشقی فریاد میکرد

                                                               دل هر رهگذر را شاد میکرد

 گلش با بوسه  غنچه باز میکرد .....  چو یاسی سربه نافه راز میکرد                                       

  بنامش ذکردل آواز میداد ..... همی همتا ندیده ناز میکرد

                                                              منادی عاشقی فریاد میکرد

                                                              دل هر رهگذر را شاد میکرد

  همی  برشاخه ی گلدار نازید .....که نازش بر کلام یار تازید

به دفتر خاطراتش را که بخشید .....به شاعرفخرآن گلنار بازید

                                                         منادی عاشقی فریاد میکرد

                                                          دل هر رهگذر را شاد میکرد             

چوشمشادی به جعدش شانه میزد   .....  که گلنارش  به خالی چانه میزد

تودیدی نازآن آ لاله رو را  .....  که دایی دردلش غم دانه میزد

                                                           منادی عاشقی فریاد میکرد

                                                            دل هر رهگذررا شادمیکرد

خمار چشم او دل راربوده    .....    شراب ناب اوهوشم زدوده

چوهفرنگش به دل آسوده خفته .....   نهال آرزو قامت  نموده

                                                           منادی عاشقی فریاد میکرد

                                                        دل هررهگذرراشاد میکرد

                                                                                                                                   دایی

  • دایی کیان

دوچشمت ابرباران زای پائیز

دوبیتش ناز ریزدپای پائیز

چواز نرگس گریزدعطرگلبن

عبیرافشان شودچشمای پائیز

                    دایی

  • دایی کیان

فراغ یارخوشدل دیده ام من

نوای نی چو بیدل دیده ام من

زمستان   پریشانی   رسیده

به مرگم چون معادل دیده ام من

                                                                                                 دایی

  • دایی کیان